"Spieszmy się kochać ludzi. Tak szybko odchodzą. "

 

Człowiek zdaje sobie sprawę z tego, że niedługo może czekać go śmierć. Wie,  że jeden nieistotny błąd,  może kosztować życie. W każdej chwili możemy osierocić dziecko, zostawić męża lub porzucić bliską osobę.  Pewnie już zepsułam wam humor pisząc o śmierci. Lecz mam ku temu cel.  Otóż w nocy z 18 na 19 listopada ... zmarł mój kochany dziadek :( Chciałabym zatem dedykować jemu ten post.

   Czasami zadajemy sobie pytanie czego najbardziej się boimy.  Niektórzy odpowiedzą : pająków,  inni : końca świata. Niektórzy twierdzą że niczego się nie boją.  Gdyby mi ktoś zadał to pytanie-odpowiedziałabym,  że boje się śmierci.

   Czy ludzie muszą umierać?  Dlaczego akurat ta osoba musiała mnie opuścić?  Gdzie jest teraz mój dziadek?  Czy jest teraz w niebie?  A może przybrał inną postać i jest teraz niemowlęciem (Reinkarnacja)? A może jest duchem który siedzi obok mnie i czyta mój post?  - Tak wiele pytań nasuwa się na język.  Ale czy znamy odpowiedz na wszystkie?  Ludzie są jak ogień na zapłace.  Każdy kiedyś wygaśnie. Jednen szybciej,  drugi później.

    Z moim dziadkiem nie mogłam się już porzegnać.  Na pewno jeszcze będę mogła zobaczyć się z nim poraz ostatni w sobotę na pogrzebie. Bardzo chciałabym zobaczyć go jeszcze żywego.  Chodź raz ...

 

Dziękuję za do trwania do końca.  A ty za kim tęsknisz?  Napisz w komentarzu.   Miłego dnia ...